Onze goede jeugdherinneringen...

Testament
(Boudewijn de Groot)

Na tweeëntwintig jaren in dit leven
maak ik het testament op van mijn jeugd.
Niet dat ik geld of goed heb weg te geven,
voor slimme jongen heb ik nooit gedeugd.
Maar ik heb nog wel wat mooie idealen,
goed van snit, hoewel ze uit de mode zijn.
Wie ze hebben wil, die mag ze komen halen,
vooral jonge mensen vinden ze nog fijn.

Aan mijn broertje dat zo graag wil gaan studeren
laat ik met plezier het adres na van mijn kroeg,
waar ik te veel dronk om een vrouw te imponeren
en daarna de klappen kreeg waarom ik vroeg.
En dan heb ik nog een stuk of wat vriendinnen
die wel opgevoed en zeer verstandig zijn
en waarmee je dus geen donder kunt beginnen,
maar misschien krijgt iemand anders ze wel klein.

Voor mijn neefje zijn mijn onvervulde wensen
wel wat kinderlijk, maar ach ze zijn zo diep.
Ik behoorde immer tot die groep van mensen
voor wie het geluk toch altijd harder liep.
Aan mijn vrienden laat ik gaarne het vermogen
om verliefd te worden op een meisjeslach.
Zelf ben ik helaas een keer te veel bedrogen,
maar wie het eens proberen wil, die mag.

Mijn vriendinnetje, ik laat je alle nachten
dat ik tranen om jouw ontrouw heb gestort.
Maar onthoudt dit wel: ik zal geduldig wachten
tot ik lach omdat jij ook belazerd wordt.
En de leraar die mij altijd placht te dreigen:
jongen, jij komt nog op het verkeerde pad,
kan tevreden zijn en hoeft niets meer te krijgen.
Dat wil zeggen: hij heeft toch gelijk gehad.

Voor mijn ouders is het album met de plaatjes
die zo vals getuigen van een blijde jeugd.
Maar ze tonen niet de zouteloze praatjes
die een kind opvoeden in eer en deugd.
En verder krijgen ze alle dwaze dingen
terug die ze mij te veel geleerd hebben die tijd.
Ze kunnen mij tenslotte ook niet dwingen
groot te worden zonder diep berouw en spijt.

En dan heb ik ook nog enkele goede vrienden
maar die hebben al genoeg van mij gehad.
Dus ik gun ze nu het loon dat ze verdienden,
alle drank die ze van mij hebben gejat.
Verder niets, er zijn alleen nog een paar dingen
die ik houd omdat geen mens er iets aan heeft,
dat zijn mijn goede jeugdherinneringen,
die neem je mee zolang je verder leeft.

Meneer /Me,
Dit is voor jou gedacht. Hopelijk hou je van muziek. Probeer dus eens dit liedje te luisteren! Je krijgt het beslist zonder moeite. Het is wel een oudje – het was het al toen –, maar als je 22 of 25 bent, luister je naar zoiets heel graag. Daar ben ik zeker van: ik was ook 25 toen ik het heb geluisterd voor de eerste keer… En ik vind het nog steeds leuk… en mooi.
Ik wens jou het allerbeste voor de toekomst toe. Zij braaf!

Mr. /Me is a Portuguese young man studying in the Netherlands. I believe he deserves a word of appraisal, because not only is he making his way through the not so easy language of Anne Frank everyday, but also making intellectual efforts in science. Congratulations!